Leaderboard

Już w domu. Dzięki za super imprezę!

Dojechałem do KRK, było super a kto nie był niech żałuje.

Jak obiecałem, a ja zawsze dotrzymuję obietnicy, tak i zrobiłem, i specjalnie dla Ciebie @Dziadek przetłumaczyłem ten artykuł. Zapraszam jednak wszystkich chętnych. Za marzeniem na motocyklu (autor: @Katrina) Onliner.by Wszystko zaczęło się a może, to było moje przeznaczenie. Wpisuję w szukaczu „Koniec świata” przeglądam obrazy, linki i w jednej z nich pierwszy raz widzę dźwięczną nazwę Szykotan. Koniec świata — to przylądek, oficjalnie noszący taką geograficzną nazwę, znajduje się na wyspie Szykotan, południowo-kurylski rejon, obwód sachaliński. Wyspa należy do Rosji, co kwestionują Japończycy. Serce już wali w zawrotnym tempie, i w głowie tylko jedna myśl — „jadę tam!” Myśli aby przejechać bezgraniczną Rosję pojawiały się wcześniej, ale w tej chwili cel nabrał znaczenia, forme i nazwę. Szykotan tłumaczy się z języka ajnuskiego jako „Najlepsze miejsce” (w innych interpretacjach — „Duża osada”. Dotrzeć do go nie jest łatwo, a po to aby dostać się na samą wyspę, trzeba na dwa miesiące przed załatwić graniczne pozwolenie w Służbie Bezpieczeństwa Federalnego FR. Ale decyzja podjęta. Teraz — tylko do przodu! Droga do portu Wanino (10 000 km) zajęła mi 14 dni. Kontynentalne przygody zasługują na oddzielnie opowiadanie, ale po tych dwóch tygodniach mocno zmieniłam mą opinię o Rosji. Osławione rosyjskie drogi okazały się nie takie znowu i złe, chociaż i były odcinki bardzo nieprzyjemne. Bajkał jest ogromny i zachęca by zatrzymać się na dłużej. Spotkanie z tutejszym świtem — bezcenne. Miasta łączą w sobie współczesną architekturę i czar rosyjskiej prowincji. A jeszcze — ogrom. Wszystko tu pobudza wyobraźnię swoimi rozmiarami i przestrzenią, albo kopalnia Korkińska z niemowlęcymi-BiełAZami bądź wielka bezkresna tajga. Im bliżej końca kontynentu, tym większe nasycenie kolorów i jaskrawość piękna naturalnego. Ale nie można zapomnieć by zadzwonić do dyspozytora w pobliżu znaku „Lidoga” i powiadomić go, że się jedzie, inaczej twoje miejsce na promie mogą oddać komuś innemu, a łączności aż do samego portu już nie będzie. Na promie gra sowiecki hymn, pachnie starością a kompleksowe wyżywienie „cieszy” pełnością diety. Ale przez 18 godzin drogi stopniowo rośnie w duszy przedsmak nowych odkryć i wrażeń. Oto i Chołmsk. Wita mnie znak drogowy, informujący, że to „Najlepsze miasto, gdzie szczęśliwy jest człowiek”. Na Sachalinie spędziłam cztery dni, odwiedziłam muzeum krajoznawcze, dowiedziałam się wiele o historii wyspy, Ajnach, Niwcha, miejscowej faunie i florze, znalazłam ślady japońskiego dziedzictwa, spróbowałam gotowanych krabów i wykąpałam się w Morzu Ochockim. Ale Sachalin — nie jest punktem końcowym mojej drogi, a tylko krokiem ku Marzeniu i pora mi już udać się do bliskiej sercu wyspy Szykotan. Dlatego muszą spakować mego wiernego BMW do skrzyni i załadować na pokład statku „Igor Farkhutdinow” (nosi nazwę na cześć gubernatora obwodu sachalińskiego, który zginął w katastrofie helikoptera). W porównaniu z promem „Sachalin- 9” ten właśnie „Farik” (tak delikatnie nazywają miejscowi statek) jest o wiele bardziej komfortowy i współczesny. Prawie 30 godzin drogi, i oto już koła Henry'ego dotknęły szykockiej ziemi. Tu wszystkiego są dwie miejscowości — wsie Małokurylskie i Krabozawodskoje. Długość całej wyspy to 27 km, szerokość — od 5 do 13 km. Ludność — około 3000 osób. Do 1994 roku było tu prawie 8000 mieszkańców, ale bardzo wielu wyjechało po szykotańskim trzęsieniu ziemi i tsunami. Teraz na całej wyspie można zobaczyć tabliczki, ostrzegające o tym, że w przypadku tsunami trzeba uciekać na wzniesienia a budynki na górze są oznaczone jako sejsmiczne. Na wyspie znajduje się przetwórnia ryb, tutaj na dobry zarobek przyjeżdżają tymczasowi robotnicy, jest współczesny szpital, szkoła, urząd pocztowy, cerkiew, filia „Sbierbanku”, remiza, policja, kafejki i kilka sklepów. Mało, ale jest wszystko to, co potrzeba do życia. Stacji paliw nie znalazłam ale są ludzie, u których zawsze można kupić benzynę. Ceny, co prawda, nieludzkie, ale co poradzić —„północny współczynnik”. Wile pojazdów, konstrukcji, okrętów a nawet pomnik mówiący o odkryciu wyspy okrywa się rdzą i zapomnieniem, mocno kontrastując z otaczającym pięknem. Przejdźmy do najprzyjemniejszej i widowiskowej części podróży. Koniec świata. Jak często słyszymy to połączenie słów w codziennym życiu. A on istnieje, i droga do niego, oj jak bardzo niełatwa. Na Szykotanie asfalt obiecują położyć już ponad 10 lat, a na razie cała powierzchnia wyspy to szutrówki, kamienie, piasek, glina, dziury, kałuże, błoto i grząskie błotnisko. Droga na przylądek zajęła mi kilka godzin. Dotarłam na wskroś przemoczona od bryzy rzek, które wypadło przekroczyć, albo od potu, ale to nieważne. Przecież oto on, sam Koniec świata. Serce kołacze ale chcę milczeć i się zachwycać. Dałam radę, dojechałam. Wiecie, jestem bardzo rada, że droga na Koniec świata właśnie jest taka — całkiem nieprosta. Ona i powinna być taka — trudna, aby włożyć wysiłek do osiągnięcia celu. Potem był przylądek Niepokorny i latarnia morska Spanberg. Martin Spanberg — rosyjski żeglarz morski, który odkrył wyspę Szykotan. Latarnia morska zbudowana została przez Japończyków, wokolo wiele zardzewiałych części od jakichś morskich podzespołów, obok swobodnie pasą się dwa konie. Wszystkiego ich na wyspie trzy — jeden żyje w Małokurylskim i dwa tu. Przylądek Niepokorny stał się moim ukochanym. Tu można siedzieć w nieskończoność myśląc o sensie życia i wielkości Przyrody. Jeszcze na wyspie jest ogromna ilość zatok, pagórków i niewydeptanych przez turystów ścieżek. Szczególnie chcę wyróżnić przylądek Szykotanu w pobliżu Małokurylskiego. O zachodzie słońca rozpościera się stąd wspaniały widok. To prawdziwy wierzchołek świata. Pod tobą ścielą się obłoki, horyzont zalewa różowe światło, widać wulkan Tiatia na Kunaszyrze, i wierzę, że nawet widzę Japonię choćby kątem oka. Nie mogłam wyjechać nie spróbowawszy prawdziwej ikry pięciominutówki. Miejscowe dzieci zgodziły się zabrać mnie na ryby! Nadmuchujemy łódź, rozstawiamy krabołowki, zastawiamy sieci. W gruncie rzeczy na wszystko trzeba otrzymywać licencję ale łapaliśmy nie na przemysłową skalę, także będziemy uważać, aby miejscowa fauna nie ucierpiała zbyt mocno. Opływamy na wiosłach Koniec świata ze strony Oceanu Spokojnego. Zaczynają znosić nas fale, trzeba wracać. W czasie kiedy pływaliśmy, w krabołowku już wpadły dwa pierwsze kraby, a w sieciach są już cztery gorbusze! Dzieci wprawnie rozcinają rybom brzuchy, nas trzy dziewczyny z jajami! Otóż to powodzenie! Słona woda morska gotuje się na ognisku, następnie tam wrzucą ikrę, i wuala gotowa — słynna ikra pięciominutowa. Smaczniej w życiu nie jadłam! Soczysta, duża, nawet chleba do niej nie trzeba. Teraz przyszedł czas na kraby, których złapało się wiele. Po prostu je wrzucają do wody morskiej i gotują, aż one staną się pomarańczowo-czerwone. Smakołyk! Jeszcze gorbuszę upiekli w folii z przyprawami. Po prostu święto brzucha po szykotańsku. Doskonałe towarzystwo, wspaniali ludzie. W przedostatni dzień jedziemy na Czetyrkę — tak miejscowi nazywają górę Szykotanu, która ma wysokość 412 metrów. Jest najwyższa na wyspie. Wierzchołek góry cała okryty jest mgłą, ale ruiny wojskowych lokalizatorów w taką pogodę dają wrażenie tego, iż znalazłam się raptem w Stonehenge. Żegnam się niestety z Szykotanem. To moje miejsce mocy, moja święta wyspa. Kto wie, może kiedyś odwiedzę ją znów. Tłumaczenie własne.

My z Centrinką też już w domku.@Falcon@Jerry dzięki za super zlocik Wysłane z mojego GT-I9505 przy użyciu Tapatalka

Zapomnialem sie odmeldowac. Zdarzylem na Ranczo. Czerepach został kierownikiem domu kultury :-D z Tapatalka

Dotarłem i ja.Było bosssssko.Dzięki.

Żeby rozładować to napięcie posłuchajcie

Bez sensu, przedmiesiączkowe pisze się razem, a nie rozdzielnie

I jeszcze my, jeszcze my. W domu od ok. 18:00. Pół drogi upłynęło sielankowo na badaniu głębokości i konsystencji piachu, podróżach polami (dosłownie) i tym podobnych ekscesach (dziękuję towarzyszom, że ... towarzyszyli do końca mimo niedogodności ) Nastrój na drugą połowę nieco zepsuł pan "2 promile ale co tam pojadę se po następną flaszkę skuterem" ale, szukamy pozytywów - gość będzie żył i nawet chodził mimo że nie wyglądało to wesoło :/ W każdym razie - meldujemy szczęśliwy powrót

Ekhm... super, już wiemy gdzie pracujesz, wiemy że miałeś zajebistą 800-kę z prawdziwym przebiegiem, a teraz miałbyś ale cena "jak dla ciebie" za wysoka tylko chyba coś przeoczyłem. Jaka rozmowa, jakie negocjacje? Widzisz tu coś takiego gdzieś? No chyba że twoje "za wysoka cena jak dla mnie" to jakiś początek negocjacji był? Jeśli tak - wybacz, przeoczyłem - w końcu nie pracuję od kilkunastu lat w handlu detalicznym, mogło mi się zdarzyć Ja to zacofany i nieobyty jestem, rozmowy o sprzedaży prowadzę na żywo lub przez telefon... żenada, nie? Idę się poszarpać z własnymi emocjami, bez odbioru

Masz rację, cena za wysoka, przecież można przebierać w 800-kach za 15-16 k a już szczególnie za granicą. Wygłupiłem się, wstyd mi. Co do sugestii, że przebieg który podaję jest "chyba" prawdziwy - nawet nie chce mi się tego komentować.

Melduje i ja swoje przybycie dziekuje organizatorom za super zlocik i wszystkim przybyłym za super towarzystwo !!!

Gitez wyprawa @Dziadek jak Ci się uda to zakop tam butelkę z jakąś wiadomością albo inna zawartością, kiedyś ją znajdę

Zależy co gotujesz czy tam pieczesz ...

A jaki olej lać ?

to tu też się odmelduję, a co, w końcu to wątek założony z mojego powodu

Całkowicie stwierdzam i potwierdzam. Też miałem i było razem ...

Bajkał był zawsze moim marzeniem. Na dziś jestem jeszcze niedojrzały do tej decyzji ale za kilka miesięcy... kto wie?

Czytanie ze zrozumieniem. "trochę za wysoka cena jak dla mnie." jedno z wielu znaczen tych slow to to ze w tej chwili nie dysponuje odpowiednia gotowka. Swego czasu kupiłem pieknie wyposazona z polskiej dystrybucji F800GS za 30000zl od pierwszego wlasciciela z prawdziwym przebiegiem 20.000km. Tak wiec nie neguje ze warto wylozyc odpowiednia gotowke za odpowiedni sprzet. Mowie tylko ze szkoda ze w tej chwili nie dysponuje odpowiednia gotowka. Nie wiem po co sie tak unosic. (No chyba ze ma sie jakies cisnienie na sprzedaz na podobe NPM i wszystko wtedy drażni czlowieka) pozdrawiam serdecznie

To się raczej nie uda, szczególnie z kilkoma stronami ukraińskich pieczątek w paszporcie. Tak czy inaczej kierunek wschód, a gdzie to się zobaczy

Fajna wyprawa W 2015 r,też objechaliśmy nasz kraj.Założeniem była jazda maksymalnie przy granicy i dotarcie do najdalszych zakątków Polski.Pięć dni i też około 3500 km.

Dlatego ja nawet nie myślę o sprzedaży mojego