Leaderboard

Nosiłeś go w czasie snu?

Rzeczywiście fajny sprzęt. Bardzo pomogłeś kolegom szukającym namiotu...

Przez ostatni miesiąc spał może ze 3 noce, trudno myśli pozbierać...

Renia , jeździsz w krótkim rękawie i nie masz tatoo na przedramieniu ? U nas na forum każdy ma . Taki forłumowy

Tylko z ciekawości [emoji3] Wysłane z bagna.

Kolejny dzień, sobota. Od rana na szlaku, a w zasadzie po za nim… O Jacku można powiedzieć słowami klasyka z „Alternatywy 4”: „ Nad wszystkim czuwa gospodarz domu, nie do on krzywdy zrobić nikomu, wszystkim pomoże o każdej porze…” Jadąc z Ustrzyk Górnych na północ w miejscowości Widełki robimy skok w bok i górską ścieżką kierujemy się na Muczne. Trasa przepiękna, niestety podobnie uznali organizatorzy narciarskiej trasy biegowej. Efekt? Na trasie pozostał solidnie ubity śnieg, który teraz przyjął postać lodu. Raj dla motocyklistów . Bezcenne doświadczenie na zjazdach, motek jedzie szybciej niż obracające się koła. Nieustanna jazda na listonosza, a nawet na zrozpaczonego listonosza… W pewnym momencie pocieszam współtowarzyszy, że jest dobrze, bo nie mamy przed sobą zwalonych po zimie drzew, a jesteśmy pierwszymi, którzy przecierają ten szlak w tym roku. Powrót bowiem pod górę po tym lodzie byłby trochę utrudniony… No i wypowiedziałem. Za kolejnym zakrętem pojawia się przeszkoda. Boczkiem, boczkiem, ale udaje się pokonać przeszkodę. Koledzy pomogli, ja swoje kluczyki oddałem Jackowi – umiejętności i nogi za krótkie. Uff. Przeszkodę udało się ominąć. Lecz kilka zakrętów poniżej… Szybki rekonesans i ocena sytuacji nie są pozytywne. Tego zwalonego drzewa nie da się prosto ominąć, po bokach mokradła i zabagnione rowy, może być problem z przeciągnięciem Artkowego 1200 GS-a. Ale opatrzność czuwa, wczorajsze chwile skupienia w świątyni dały pozytywne efekty. No bo któż inny jak nie OPATRZNOŚĆ pozostawiła by terenowy samochód z leśniczym na środku zagubionej drogi? Wybawca coś tam pomruczał o mandacie, po czym wręczył mi siekierę do rąbania drzewa. Dalej to już poszło gładko, rąbanie drzewa i przeciągnięcie samochodem zawalidrogi. Droga wolna, nie ma już nic. „To już jest koniec, nie ma już nic, Jesteśmy wolni, możemy iść To już jest koniec, możemy iść, Jesteśmy wolni, bo nie ma już nic „ W głowie kłębią mi się kolejne wizje, a jak ten lód pojawi się nie tylko na zjazdach, ale trzeba będzie podjeżdżać ostro pod górę? Na szczęście limit przepowiedni na ten dzień wyczerpałem i spokojnie dotarliśmy w okolice Sianek. Bajkowo, prawda? Takie chwile i widoki chciałoby się mieć na co dzień. Rozbić tam namiot i pozostać kilka dni. Rozmarzyłem się… Jedziemy dalej. Jacek prowadzi. Zjeżdżamy w dolinę nadgranicznego Sanu. Szczęka opada z wrażenia jakie wywierają mijane krajobrazy. Pod koniec dnia, lajtowo, asfaltami dojeżdżamy w rejon zalewu solińskiego, widoczki i owszem… Niedziela. Najsmutniejszy dzień wycieczki. Trzeba się rozstać z Bieszczadami. Wracamy do domu, na osłodę odwiedzamy ruiny klasztoru w Zagórzu. Było jak zwykle, jest pięknie kiedy ruszy się d…ę!

Aby doznania z wykonywanej czynności przynosiły maksimum przyjemności i satysfakcji ważne jest: z kim oraz gdzie i jak się to robi. z kim: JacekJ, artex, enlil; gdzie: Bieszczady; jak: na szlaku, a w zasadzie po za nim… 30 marca w czwartek po południu w okolicach Przemyśla jesteśmy już w komplecie, całą wycieczkę zaplanował i zorganizował Jacek. Trasy zaplanowane doskonale. Już od pierwszych kilometrów, zanim dotarliśmy w Bieszczady dane nam było delektować się widokami Roztocza i Pogórza Przemyskiego. Każdy kilometr drogi to raj dla oczu i motocykla, szutry i boczne asfalty. Bajka… Pierwszy popas w dolinie rzeczki Wiar, ustronna dolina między grzbietami gór, gdzieś na wschód od Arłamowa. Swoje piętno na tych terenach wywarła „Akcja Wisła” w wyniku której wysiedlono z tego regionu niemal wszystkich mieszkańców. Do dzisiaj cały obszar jest niemal bezludny i dziewiczy, po byłych mieszkańcach zostały tylko pozostałości sadów i miejsca siedlisk. Bezcennym towarzyszem podróży jest Jura – zawsze pomocny w trudnych sytuacjach. Tuż przed zachodem słońca docieramy w Bieszczady, połoniny witają nas jeszcze ośnieżonymi szczytami. Kolejny dzień, pogoda wspaniała, jesteśmy na szlaku, a w zasadzie po za nim… Wodospad na strumieniu Hylaty. Jesteśmy na tarasie widokowym, piękny widok na dolinę Sanu i nie istniejącą wieś Tworylne, patrząc na te pustkowia, aż trudno uwierzyć, że przed II wojną były to najbardziej zaludnione obszary II Rzeczpospolitej… Jedziemy dalej w górę Sanu, widoki przepiękne. Taka pora odwiedzin Bieszczad ma swoje zalety, bujna roślinność jeszcze nie ogranicza pięknych widoków. Pierwszy postój robimy na polanie położonej w rejonie Sękowca, zachęca do tego piękna panorama z widokiem na połoniny. Jura i Artex zabierają się do rozpalenia ogniska na kiełbachy. Jura zabiera się do roboty, która pali mu się w rękach… Do pomocy rusza Artex. To skubanie siana, to nie część posiłku, a podpałka. Ruszamy dalej, pogoda dalej nas rozpieszcza, temperatura coś ok. 20 C i żadnej, nawet najmniejszej chmurki na niebie. Bieszczadzkimi szutrówkami docieramy nad brzegi jeziora solińskiego. To zdjęcie, jak rzadko które zupełnie nie oddaje rzeczywistości – Artex od niczego nie umywał rąk… Stara, poczciwa Omega, jeszcze dzisiaj ograła by nie jeden luksusowy jacht... Chmiel, taras widokowy. Przed wieczorem, na koniec dnia docieramy do cerkwi w Łopience. Po byłej wsi nie ma oczywiście ani śladu, zapaleńcy i społecznicy postanowili przywrócić jednak do życia chociaż tę budowlę. Oryginalny wystrój i architektura wywołują chwilę refleksji…

Inni tez testuja... Spalem moze 3 noce i potrafie tylko napisac ze jest maly i lekki.

I ani jednego wejścia ;-)

Ja się nieustannie interesuję forumowymi bohaterami i ich przygodami. Twoje wpisy wprowadzają dużo pozytywnych emocji, nie żartuję.

Na zdrowie pisze się oddzielnie. Zdrówko! Hehheheh [emoji3] Wysłane z bagna.

Przeglądam Wasze forum i już wcześniej powinnam coś o sobie napisać. Muszę powiedzieć, że trafiłam w fajne miejsce, świetnie się ogląda Wasze wyjazdy dłuższe czy bliższe jednoosobowe lub w grupie i można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy dotyczących moto i nie tylko. Miło mi być w Waszym gronie Mam na imię Renata. Jeżdzę Yamahą Fazerem 600 ( hmm...może kiedyś przesiądę sie na GS-a To mój pierwszy motocykl . Poniżej kila zdjęć dla zobrazowania mojej sytuacji jako świeżaka Do zobaczenia na drodze

Ja tam popieram. Sam robię dużo nieopłacalnych rzeczy, tylko dlatego, że sprawiają przyjemność.

Tomaszu gdybyś chciał przypadkiem jakimś kwasem siarkowym na przykład, nawilżyć czy "odnowić" sobie skórę twarzy, wiedz że bardziej do tego przydać się może jakikolwiek krem do twarzy. Tak samo nie warto prawdopodobnie próbować używać preparatów do udrażniania kanalizacji w przypadku na przykład niestrawności żołądkowej.

A ja tam jestem a nie wyciagalem :/ Ale naprawilem wiele nie popsutego

W trasie czy też w domu do czyszczenie łańcucha można używać najróżniejszych środków i metod, należy jedynie pamiętać o jednym:

Grunt, że parkujesz obok porządnych maszyn [emoji16] Wysłane z mojego HAMMER ENERGY przy użyciu Tapatalka

No i zajebiście! Trochę nie ten dział i temat, ale i tak zajebiście [emoji3] Aaaaaa! Yamy nie zmieniaj, będzie nas dwoje którzy częściej jeżdżą niż naprawiają [emoji3] Wysłane z bagna.

Niby taki mały a wyjść ma więcej niż niejeden samolot

Paserem?

Część!!

Cześć! To już 3 osoba z Rybnika na forum? - sami se zlot zrobimy nad zalewem

Kolejna miejscowość to Podhorce, jeden z największych i najlepiej zachowanych pałaców na Ukrainie – był letnią rezydencją hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Pałac przez prawie 400 lat był w rękach polskich, po II wojnie był pod troskliwą opieką ZSRR, a potem Ukrainy… W zasadzie to nie dziwię się obecnej kondycji rezydencji. Jaki sens ma restaurowanie obiektów będących świadectwem cudzego panowania… To co nie zostało zdewastowane to panorama rozpościerająca się z pałacowego tarasu, miał hetman rozmach. Piękny miał widok na swoje włości… Oglądanie pałacu kończymy w promieniach zachodzącego Słońca, ruszamy na nocleg do Buczacza do którego docieramy już o zmroku. Rankiem następnego dnia wdrapujemy się na górę zamkową, na miejscu nic szczególnego, trochę gówien i śmieci. W 1672 roku zamek oparł się tureckiej armii (o wiele silniejszy Kamieniec skapitulował wtedy). Obroną buczackiego zamku dowodziła kobieta… W wiosennym słońcu ruszamy dalej nad Dniestr. c.d.n.

Teraz moja wersja (rev.01) ;) Z racji tego, że sezon w pełni nie mam czasu na siedzenie w garażu. 1. Rozkręciłem uchwyt - została tylko śruba z zatrzaskiem mocującym pokrowiec. 2. Znalazłem dwie gumowe, jedną metalową podkładkę i nakrętkę w odpowiednim rozmiarze. 3. Uchwyt przykręciłem do mocowania deflektora. 4. Ogień na tłoki (testy). Test a: do 170km/h nie odpadło :) Test b: nikt się nie czepia. Mało tego - pan w głębi kadru ma już na kufrze wypisane świadectwo homologacji ;) Profesjonalna (czytaj normalna) wersja uchwytu powstanie gdy aura uniemożliwi jazdę na 2oo.